Aangekomen
Door: Maritza
05 Januari 2006 | Ghana, Agogo
lieve allemaal,
We zijn gisteren zowaar aangekomen in Agogo, na 4 uur wachten op de bus.... Echt makkelijk was het niet, de naam Agogo is al moeilijk genoeg om uit te spreken en als je naar de precieze weg vraagt wimpelen ze je af. Gelukkig wisten we van te voren een beetje hoe we dr komen moesten en hebben we hulp gekregen van een Nederlandse Ghanese. Hierdoor hebben we een bus eerder kunnen pakken, wat onze kans vergrootte Agogo nog dezelfde dag te bereiken.
In het stadje Konongo werden we gedumpt...daar moest wel een bus vertekken naar Agogo! Begeleid door 3 jongetjes, met onze 20 kilo zware koffers op hun hoofd, werden we naar de zogenaamde busstop gebracht. Op de vraag hoe ver Agogo nog was, kregen we een eerlijk antwoord: 'no, not so far' en daar moet je t dan maar mee doen.
Dus zaten we daar op onze koffers tussen de krioelende mensenmassa...half 11 savonds.
We laten het allemaal maar een beetje over ons heen komen, bovendien is het ook gewoon te warm om ons erover druk te maken. Het is mooi om te zien hoe iedereen zich hier voortbeweegd. Mensen lopen en lopen maar met kilos op hun hofd, soms vraag je je af wat hun bestemming is. Verder voel ik me af en toe wat ongemakkelijk wanneer iedereen je met hun grote witte ogen aankijkt....toerist voel je je wel! Maar mensen zijn erg geinteresseerd en regelen alles voor je, voordat je er uberhaupt naar gevraagd hebt! We moeten onze weg nog zien te vinden in de omgang, das duidelijk...
Maar goed, aangekomen uiteindelijk in Agogo, met een taxi die half uit elkaar viel en ongeveer 30km per uur reed omdat de motor het niet trok.... komisch is het wel!
Het ziekenhuis is een groot complex, met allemaal palmbomen en veel verschillende gebouwen en huisjes. We werden snel naar onze Guesthouse begeleid en we wisten niet wat we zagen! Super, ventilator, eigen keueken, woonkamer en een heeerlijke koude douche...kortom perfect!!!
Vanmiddag zullen we onze begeleider spreken en zullen we een rondleiding krijgen (hopen we) over het terrein! Spannend!
Ik heb een telefoon, nummer komt later!!:)
liefs maritza
We zijn gisteren zowaar aangekomen in Agogo, na 4 uur wachten op de bus.... Echt makkelijk was het niet, de naam Agogo is al moeilijk genoeg om uit te spreken en als je naar de precieze weg vraagt wimpelen ze je af. Gelukkig wisten we van te voren een beetje hoe we dr komen moesten en hebben we hulp gekregen van een Nederlandse Ghanese. Hierdoor hebben we een bus eerder kunnen pakken, wat onze kans vergrootte Agogo nog dezelfde dag te bereiken.
In het stadje Konongo werden we gedumpt...daar moest wel een bus vertekken naar Agogo! Begeleid door 3 jongetjes, met onze 20 kilo zware koffers op hun hoofd, werden we naar de zogenaamde busstop gebracht. Op de vraag hoe ver Agogo nog was, kregen we een eerlijk antwoord: 'no, not so far' en daar moet je t dan maar mee doen.
Dus zaten we daar op onze koffers tussen de krioelende mensenmassa...half 11 savonds.
We laten het allemaal maar een beetje over ons heen komen, bovendien is het ook gewoon te warm om ons erover druk te maken. Het is mooi om te zien hoe iedereen zich hier voortbeweegd. Mensen lopen en lopen maar met kilos op hun hofd, soms vraag je je af wat hun bestemming is. Verder voel ik me af en toe wat ongemakkelijk wanneer iedereen je met hun grote witte ogen aankijkt....toerist voel je je wel! Maar mensen zijn erg geinteresseerd en regelen alles voor je, voordat je er uberhaupt naar gevraagd hebt! We moeten onze weg nog zien te vinden in de omgang, das duidelijk...
Maar goed, aangekomen uiteindelijk in Agogo, met een taxi die half uit elkaar viel en ongeveer 30km per uur reed omdat de motor het niet trok.... komisch is het wel!
Het ziekenhuis is een groot complex, met allemaal palmbomen en veel verschillende gebouwen en huisjes. We werden snel naar onze Guesthouse begeleid en we wisten niet wat we zagen! Super, ventilator, eigen keueken, woonkamer en een heeerlijke koude douche...kortom perfect!!!
Vanmiddag zullen we onze begeleider spreken en zullen we een rondleiding krijgen (hopen we) over het terrein! Spannend!
Ik heb een telefoon, nummer komt later!!:)
liefs maritza
-
05 Januari 2006 - 13:44
Jan Huurnink:
geweldig om te lezen dat jullie uiteindelijk heelhuids en met koffers in Agogo zijn aangekomen. we leven erg met jullie mee.
Ben wel verrast dat jullie toch zo snel met internet aan de slag konden. De eerste indrukken zijn altijd leuk om te lezen. neem de tijd om je in te burgeren.
De hartelijke groeten van ons aan jullie beiden. -
05 Januari 2006 - 15:51
Adelien:
Heerlijk te horen dat jullie er goed zijn! En hoe was het met de koffers en de douane in Ghana. Geen probleem?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
