Accra

Hallo allemaal!
Opnieuw voor mij het moment van een cursus sneltypen aangebroken....s kijken hoe ver ik komen kan!:)

Ik was gebleven bij ons weekendje naar Buoyem! Een klein dorpje in de omgeving van Kumasi, vanwaar je een hike naar vleermuizen-grotten kon doen. Het was me weer een reis over hobbelige wegen, maar het was zeker de moeite waard! Het dorpje alleen al was heel schattig en lieflijk... alleen een door eht dorp crossende vrachtwagen met luide sirenes aan verstoorde de rust een klein beetje: een oude vrouw was overleden en haar lijk was net opgehaald om de volgende dag te kunnen begraven..... Toen we aankwamen was het guesthouse gesloten en moesten we eerst naar de chief van het dorp om de sleutel te halen. Meteen werden we opgevangen door 1 van de gidsen en rondgeleid in het dorp. 's Avonds zijn we wezen kijken bij de Healthy Lady's Club. Een Amerikaanse probeerde deze club op te zetten voor een aantal tiener-meisjes/scholieren om wekelijks over sex/AIDS en vroege zwangerschap te praten. Ik vond het reuze interessant hierbij te zijn en te horen hoe die meisjes hierover dachten! Vriendje = sex= zwanger worden = geen toekomst meer hebben. Ik ben benieuwd wat ze ermee bereiken kan!
De volgende ochtend vertrokken we vroeg naar de vleermuizengrotten, na een ontbijt op kamer...roomservice!!! Het was een wandeling van 5 uur langs akkervelden, huizen, savanne landschap, grotten (kruipen, klimmen en klauteren!) en vele vele vele mangobomen, helaas met nog onrijpe mango's. Echt geweldig! Vreemd om deze afstanden af te leggen en langs die huizen te komen waar mensen wonen, en je dan te realiseren dat die mensen dit dagelijks moeten doen! We hielden pauze bij een familie die woont zoals je je een Afrikaans boerenfamilie zou voorstellen: lemen hutjes, koken op houtskool, water halen bij het beekje, kinderen die minstens een uur moeten lopen om naar school te gaan, maar vaker de ouders meehelpen op de akkers... Als je daar zo zit durf je je banaan al amper op te eten!
Het voelde af en toe ook zo stom om zwetend en puffend langs die akkervelden te lopen, terijl men daar de hele dag in de brandende zon aan het zwoegen is! Maar ze zijn overduidelijk al gewend aan de langslopende toeristen.... 'Obruni, make picture of us working!' Ik maakte een foto terwijl ze lachend heel hard doorwerkten....vervolgens stonden ze allemaal achter me om de foto te inspecteren!:)
De vleermuizen en de grotten waren ook erg leuk om te zien. De gids kwam aan het einde nog met een vleermuis in zijn hand aan! Vleugels uitgespreid en fotootje...raar beestje, nog nooit van zo dichtbij gezien!

Eenmaal klaar met de wandeling begon de pech...Eerst moesten we wachten op een auto.... we zaten in de middle of nowhere dus dat kon nog wel s wachten worden! Een stukje lopen naar de volgende splitsing, ff wachten onder een boom emt vruchten, weer ff lopen wachten lopen wachten.... Na 2 uur kwam er een open vrachtwagen van wie we een lift konden krijgen naar Techiman! Vervolgens duurde de rit naar Kumasi 2 uur langer dan gepland, waren er in Kumasi geen hotels meer vrij en de volgende ochtend had ik beschimmeld brood gegeten en kwam de chief/koning van het Ashenti volk niet op het festival opdagen...
Maar ondanks het jammere einde was alles meer dan zeker het tripje waard! Bovendien stond ons in Agogo een zeer aangename verassing te wachten: 2 pneumokokken in 1 week!!! Dus onze lab-resultaten zijn alweer uitgebreid naar 3 in totaal....op naar de 10!!:)

We zijn op het moment weer in Accra. Een weekendje relaxen en hopen dat we een auto zouden kunnen regelen voor de reis. Volgende week komt Arjan en gaan we 3 weken reizen!:D Aangezien de afstanden in Ghana grooooooooooooooot zijn, hadden we bedacht dat een auto ons een hoop wachttijden en ongemakken zou schelen, en vooral niet te vergeten: veiligheid! Maar het komt er dus op neer dat wij ons in het Ghaneze trotro vervoer zullen moeten gaan storten, een avontuur op zich wat je eigenlijk niet missen mag!:)
Maar Accra was weer een leuk weekendje! We vertrokken vrijdagochtend vroeg om half 5 uit Agogo met de ziekenhuisauto en Dr. Mambo. Weer geluk hehad dus met dit luxe en vooral snelle vervoer! Dit keer dus verend over de Ghaneze wegen, op naar Accra. Iedereen moe, driver ook moe....ik zag m gewoon in slaap vallen! Maar ja, als je vraagt of die moe is gedraagt hij zich natuurlijk als een fit hoentje.... aan het einde van de rit komt hij naar me toe: 'was toch wel een beetje erg moe, heb vannacht maar 3 uur geslapen!' Was best blij dat we toen al veilig in Accra waren aangekomen!:)

Toen we de buitenwijken van Accra binnenreden kregen we een telefoontje van Funmi en Alan (fysio's/huisgenoten) dat het hotel waar we heen wilden vol was en de andere veeeeeeells te duur. Oeps.... Dus de reis begon onmiddelijk weer met het zoeken naar een hotel, wat nog best spannend was, aangezien alles vol bleek te zijn en wij echt niet zoveel geld hadden om een duur hotel te betalen! Uiteindelijk maar voor de zekerheid en duurder hotel geboekt en nog even bij een hotelletje wezen kijken waar geen telefoonnummer stond.....perfecte locatie, schattig hostelletje en zowaar een kamer vrij! Dat was dus wel weer geluk hebben!
Deze dagen weer lekker in de stad rondgestruind, genoten van de 'luxe' die in deze stad te vinden is, bakken en dan ook bakken yoghurt gegeten, hempjes en stofjes gekocht op de grote, drukke, massale markt en verder lekker gezwommen. Een weekend waar we naar uitkeken! Ook dit keer hadden we weer geluk met de avondprogramma's! Vorige keer toevallig een groot Bob Marley Festival, dit keer een groot en gratis (ja Nederlanders waren daar collectief te vinden!:)) concert van een groot man uit Mali! Met de hele bende uit Agogo vertrokken we naar de Alliance Francais, 6 man in 1 taxi...lekker knus. Het concert was echt waanzinnig, super, toppie! Heb van elk nummer genoten, afwisselend en vol geweldige ritmes (en tsja, dan heb je mijn hartje al gewonnen!:)). Helaas dat de CD's uitverkocht waren, maar ga nog op zoek! En Dounia, kan je me vertellen hoe die zanger uit Mali heet met dat Lopilopilo nummer????:)
De avond ervoor zijn we naar een theater voorstelling geweest. Had ik jullie al een keer verteld dat we in het guesthouse bij het eten naar een Nigeriaanse soapserie moeten kijken, waar er alleen maar gehuild, geschreeuwd en gemoord wordt??? Nou, het verhaal in dit stuk kwam daar aardig mee overheen!:) Maatr het was geweldig om te zien hoe Ghanezen acteren en hoe het publiek zo actief aanwezig was!

Lieve mensen, ik moet stoppen. Ik weet niet wanneer ik weer achter internet kom, maar in ieder geval tot volgende maand!
Heel veel liefs, maritza

PS. Kijk voor de laatste foto's op http://www.onbereikbaar.nl/ghana/2006-03-01 !!