En trommelen maar!!!

Lief, maar STIL thuisfront!! Alles goed met jullie? Leven jullie eigenlijk nog wel? Laat wel een teken van leven horen vanuit verre Ghana, maar Nederland kan ook heel gevaarlijk zijn hoor! Bovendien ben ik nu zielig alleen in Cape Coast en heb dus aandacht nodig!:P

Zo...mooi begin!:) Maar goed, ik leef dus nog!:) Na anderhalve week in Agogo ben ik gister op mijn trommelplek van bestemming aangekomen: Cape Coast, African Footprint International! Jaja...s ff kijken of ik na deze intensieve week mijn Hollandse voetafdrukken bij deze organisatie kan achterlaten!:) Bovendien ga ik ook nog s 2 uur per dag afrikaans dansen...ik zie mezelf al de kippendans doen (geef nou toe, zo ziet het er toch meestal uit!:D)....ben benieuwd wat ik er van op weet te steken! In ieder geval vandaag mijn eerste 2 trommeluurtjes gehad en meteen al tot talentje uitgeroepen! Hihi, altjd leuk om te horen toch?:) Wie weet dat ik nog wel een keer met Lion King Musical meetrommel!:P Hoog in de bol, kweet het!:)

Maar nu eerst nog even terug in de tijd...ik was bij mn vorige mail geeindig met diarree en hopelijk morgen de trotro naar Agogo pakken.. Nou niet dus! Ik heb verdorie gewoon 4 uur in die stomme trotro zitten wachten, om vervolgens maar weer uit te stappen omdat de bus nog lang niet leek te vertrekken en ik anders in het donker zou moeten reizen...niet zo verstandig in mijn eentje leek mij zo! Maar uitstappen was nog niet zo makkelijk! 'Obroni (blanke), blijf zitten!' Iedereen die al net zo lang als ik in de bus zaten, zagen natuurlijk ook weer de wachttijd oplopen als ik weer uit de bus zou stappen! (blijkbaar hebben Ghanezen toch ook wel een limit aan het wachten:) Maar dus met als gevolg dat iedereen mij terugduwde/trok/schreeuwen/ruzieen... ja erg gezellig! Toen ze na 10x uitleggen begrepen dat ik niet in het donker wilde reizen, werd ik vrijgelaten en kreeg ik mijn geld terug. Het heeft me in totaal nog een uur extra gekost.... Maar zoals Arjan zegt, altijd lief blijven lachen! Het kost me af en toe wat moeite. Heb laatst een taxichauffeur met 'yeh,shut up' weg gepoeierd...moet ik niet nog een keer doen, kan toch tot vervelende situaties leiden!:S
Maar Margriet was dat weekend gelukkig in Accra, dus heb uiteindelijk 2 avonden met haar gespendeerd, wat erg gezellig was. De dag erna het nog een keer geprobeerd, dit maal reuze vloeiend en veilig in Agogo aangekomen!:)

De afgelopen weken dus in Agogo het onderzoek gedaan, terwijl Rianne aan het reizen was. Niet beledigend bedoeld voor Rianne, maar ik heb er van genoten! Heel veel gezien, mn ogen uitgekeken!
Eerst heb ik 2 dagen meegelopen op de kinderafdeling: veel malaria, veel bloedarmoede en veel darminfecties (licht dus toch niet alleen aan mijn westerse maag!:p)... sommige moeders zijn dag en nacht bij hun kinderen en maken buigingen voor je als hun kind ontslagen wordt! Andere moeders laten hun kind in de steek, omdat er gewerkt moet worden en ze de rekening niet kunnen betalen. Maar ik blijf het toch super vinden wanneer de kinderen je met een grote glimlach aankijken en naar je toe komen rennen om je hand vast te mogen houden. Als ze ziek zijn, zijn ze ook echt ziek. Maar zodra ze wat opknappen zijn ze niet meer in hun bedden te vinden en veranderd de afdeling in 1 grote kindercreche, gezellig is het wel!:)
Na deze 2 dagen heb ik ook een dag op de gyneacologie meegelopen: keizersnede, vaginale geboorte, een spartelende tweeling op de echo en een niet spartelende baby na de keizersnede die, naar mijn mening LANG, met veel slaan en uitzuigen tot leven werd gewekt! Zij leeft!:) Was zo blij!
Vond het toch wel erg te horen dat veel vrouwen zelf abortus proberen te plegen met rare prutjes van de lokale medicijnman. In levensbedreigende conditie worden ze naar het ziekenhuis gebracht, poging meestal inderdaad geslaagd... Dr. Christa vertelde me ook dat een vrouw laatst binnenkwam met het hoofd van het kind tussen haar benen hangend! 'Ze kon het kind niet verder eruit persen!' Natuurlijk te laat, kind dood... Blijven toch rare dingen!
De laatste dag ben ik met Abass (Primary Healthcare) meegegaan. We gingen naar een klein dorpje, waar vrouwen en babys van de gehele regio kwamen voor vaccinaties, controle en advies voor Family Planning. Ik stond toch wel erg verbaasd dat er zoveel vrouwen waren die de prikpil (anticonceptie) namen... Ben benieuwd hoeveel mannen hier vanaf weten!:) Helaas toch ook wel een meisje van 15 jaar met een kind van alweer 1 jaar....ze wilde voor haar 25e 10 kinderen hebben!
Het was super interessant om te zien hoe dit in zijn werk ging. Heb mijn eerste vaccinaties mogen geven en heb kinderen gewogen...allemaal ondervoed!

Behalve de reuze interessante belevenissen zijn helaas ook 4 van mijn patienten overleden... Na een hele middag met een jongetje van 10 over het ziekenhuis rondgerend te hebben, kreeg ik de volgende ochtend te horen dat hij aan ernstig hartfalen overleden is. Ik was die dag toch wel aardig van slag, helemaal omdat hij hieraan overleden is omdat de faciliteiten in dit land niet voldoende zijn, maar de kennis er wel is!
Een andere patient vond ik levensloos in zijn bed... na 2 zusters en 1 dokter geroepen te hebben werd er eindelijk even naar hem gekeken: 'ja, hij is inderdaad dood!' Aaaaaahhhhhhhh! Frustrerend!

Maar goed, ondanks alle doden heb ik toch erg genoten van deze weken en veel geleerd! Ben blij dat ik het gedaan heb!
In het weekend ben ik met Alan, huisgenoot, op stap geweest. We wilden naar een dorpje dat op palen in het water is gebouwd. Maar nadat we de 1e dag door vele vertragingen uren in trotros hadden gezeten en er zeker nog 2 van die dagen zaten aan te komen, hadden we besloten naar Elmina te gaan om te relaxen en het slavenfort te bekijken. Ook leuk!

Mijn tijd zit er alweer op. Volgende week beginnen we aan onze grote trip naar Burkina Faso en Mali! Voor die tijd laat ik zeker nog wat van mij horen!!!

Lieve allemaal, hoop dat het goed gaat met jullie en hoop snel nog wat van jullie te horen!!

Heel veel liefs, Maritza