En nu nog frans leren....

Lieve mensen! Dank jullie wel voor de lieve reacties, ben blij te horen dat het goed gaat!!

Ik ben nu weer terug in Accra samen met Rianne, na een geweldige tijd in Cape Coast! Het was een aardige uitdaging voor mij alleen hierheen te gaan, vooral omdat ik de enige student bleek te zijn! Maar uiteindelijk heb ik het dusdanig druk gehad dat ik niet eens aan alle dingen toe ben gekomen die ik wilde doen! Alleen maar een goed teken dacht ik zo!

Vorig weekend ben ik met Alan naar Winneba vertrokken voor het 'hertenjagen-festival'!
De naam zelf zegt het al: 2 groepen gaan op hertenjacht, die ze met de blote handen moeten zien te vangen. Vervolgens wordt het hert naar de chief gebracht om de volgende dag geofferd te worden.
Toen we aankwamen was de jacht alleen al voorbij en aangezien alle hotels waren volgeboekt, konden we de offer ook niet zien! Men zei dus dat we voor piet snot waren gekomen...balen! Maar we gaven de moet niet op en gingen naar de chief om even op de hoogte gebracht te worden van 'het programma' (voor zover Ghanezen zich aan n programma houden...:p)! Gelukkig vertelde hij ons dat er een grote optocht zal zijn, die we niet missen mogen. Dus wij, begeleid door de neef van de chief, naar het startpunt van de optocht gelopen en daar maar wachten totdat de chief zijn gezicht liet zien.
Politiemannen met donkere,zware pakken aan met hele grote geweren stonden daar massaal opgesteld om de chief te kunnen beschermen van een eventuele aanslag! Ik vond ze al wat minder angstaanjagend toen ze met hun kontjes op de muziek heen en weer begonnen te schudden....:D
Rianne en Paul troffen we daar ook nog aan met een grote groep dus gezellig was het wel!
Toen de chief eenmaal kwam, werd hij op een sofa gehezen en vervolgens naar het paleis gedragen terwijl hij rond gedraaid/gehuppeld werd en de trommels de optocht begeleidden. Iedereen was verkleed, verschillende (sub)chiefs waren aanwezig, in mooie gewaden en versierd met veel goud, en verder nog ele andere costuums. De mensen gingen uit hun dak, jongens verkleed als meiden, merkwaardige sex-scenes werden nagespeeld. Je moest jezelf eigenlijk een beetje beschermen om niet van 2 kanten tegelijk aangerand te worden... 'obroni, it's a festival, we're just dancing!!!...' Het was soms wel een soort porno-film, maar dan live!
Maar ook lieve oudjes gingen geheel uit hun dak! De heupen slingerden bijna nog als in de jonge jaren...:)
Nadat de stoet in 2 uur tijd misschien 50 meter verder was, was het duidelijk dat het nog lang lang lang zou duren voordat de chief bij het paleis zou komen. Dus op een gegeven moment maar afgeslagen en gaan eten. Uiteindelijk met de hele groep gegeten, gezellig was het wel en jammer om weg te moeten! Maar eigenschuld dikke bult...wie denkt er nou ook op de dag van het festival even een kamer te kunnne krijgen zonder te boeken! Stom stom stom!
Gelukkig verliep de reis heel soepel. Zondag is Alan vroeg terug gegaan naar Agogo en ik ben lekker naar het strand geweest. Daar de hele dag met 2 nederlandse meisjes gezeten. Kortom, een heel geslaagd weekend!

Maandag om 7 uur stonden mijn leraren klaar! Elke ochtend had ik eerst 2 uur dansles en daarna na een kleine pauze nog 2 uur trommelles! Intensief en vermoeiend, maar geweldig en reuze gezellig!
Ik kon gelukkig super goed opschieten met mijn leraren, hoe spiritueel ze ook mochten zijn!:)
Ik was in mijn vorige mail nog 1 klein iets vergeten te melden...een mooie toevoeging die je niet missen mag! Mijn trommelleraar had een groot litteken op zijn wang, verklaring: Als baby was hij heel ziek. Zijn oom kwam erachter dat dat kwam omdat hij niet tegen onweer kon. Dus ze gaven hem een brandmerk dat hem de rest van zijn leven zou beschermen tegen donder en bliksem! En gelukkig maar, sindsdien wordt hij nooit meer ziek wanneer het onweert!:D
Nou ben blij voor hem, want we hadden afgelopen week 2 keer noodweer en onweer waar ik serieus bang van werd! Weet zeker dat hij dat nooit overleeft had!:P
Toch wel vreemd om het weer nu zo duidelijk te zien veranderen. De tropische regenbuien nemen duidelijk toe, in hoeveelheid en hevigheid! Ik zat in de taxi en we konden allebei geen donder zien! De chauffeur slingerde van weg naar berm naar weg....zelden zo blij geweest om aan te komen!

Maar verder viel het gelukkig mee. Heerlijk in het zonnetje me uit de naad gedanst, lekker gezweet, teen tot kneuzing gedanst en handen kapot geslagen tijdens het trommelen! Je moet wat over hebben om prof te worden!:p Maar het was dus geweldig, veel geleerd, veel gelachen! S middags veel gelezen, door de stad gewandeld, gezwommen en gekletst! S Avonds lekker geslapen, viel als een blok in slaap!

Omdat ik dus een gekneuste teen had, konden mijn 'graduate-performance' vrijdag niet doorgaan. In plaats daarvan moest ik zaterdag en zondag mee doen met het optreden op de begravenis! Ik had al een aantal keren voor de groep gedanst, wat reuze meeviel en had mezelf al moed ingepraat: 'boeiend, je kent die mensen toch niet!' Wist ik veel dat het een begravenis van de chief van Elmina was en ik dus moest gaan optreden voor 2000 man! Toen we aankwamen en ik die mensen-massa zag kreeg ik toch wel een brok in mijn keel en namen de zenuwen behoorlijk toe!! Vervolgens wilden ze me ook nog s in zo'n afrikaans jungle-pakje hijzen! AAAAAHHH!

Nadat de groep al wat dansen had gedaan kwam ik op! Het hele publiek uitbundig juichen en klappen! 'Obroni, dance!!!' Dat helpt toch wel om de zenuwen te drukken en het ging allemaal reuze goed en uiteindelijk heb ik het grootste applaus in ontvangst mogen nemen!:D
In tegenstelling tot zaterdag heb ik het zondag heerlijk verprutst, maar dat was niet mijn schuld!:D Maar ondanks dat heb ik ook deze dag genoten en het was geweldig om zo'n begravenis s van binnenuit mee te maken! Het was vreemd om iedereen te zien rouwen op het moment dat de man naar zijn graf gedragen werd, kreeg gewoon ook een brok in mijn keel (ja ik weet het vreemd! Was zelf ook aardig verrast van mijzelf!). Een uur later wanneer iedereen weer terug kwam sloeg de stemming om tot het grote feest!! Vreemd!

Maar het was dus toppie toppie toppie en ik vond het aardig kut om weer weg te moeten!
Maar nu eenmaal in Accra, alle visas geregeld en de kriebels voor Burkina Faso en Mali nemen alweer toe!
Morgen vertrekken we met de bus naar het noorden! We weten niet hoeveel communicatie mogelijkheden we zullen hebben, dus niet gevreesd als jullie even niks van mij horen!
Over opgeveer een maand zijn we weer terug in Ghana!

lieve mensen, ik moet stoppen!! Ik zal goed oppassen, geen gekke dingen doen en vooral genieten! Jullie allemaal ook genieten van de zomer en tot heel snel!

dikke kus maritza