Buenos Aires

Hallo!

Na een maand dan nu toch eindelijk een teken van leven! Vandaag zijn zus en moeder vertrokken, dus nu alle tijd om er eens even goed voor te gaan zitten om te bedenken wat ik afgelopen maand beleefd heb:

Veel! Vreemd om weer terug te zijn in Latijns-Amerika. Stiekum voelt het wel vertrouwd aan. Je kent de taal en cultuur al een beetje en de gastvrijheid en vriendelijkheid waarmee je verwelkomt wordt geeft je meteen een goed gevoel.

Moe van alle voorbereidingen en stress en mams en zus moe van al het werken, kwamen we volledig brak aan in Buenos Aires. De vliegreis was toch wel tegengevallen, want het zijn wel heel veel uurtjes vliegen! In de taxi op weg naar het appartement komt het reisgevoel weer helemaal boven: verrotte auto’s vol deuken, waarvan de kilometertellers het niet doen (alhoewel ik moet toegeven dat het percentage goede auto’s hier vrij hoog is!!). Maar gelukkig weten ze ook hier het gaspedaal en de toeter te vinden. Dus naarmate we de binnenstad naderden werd het weer een kwestie van vooral niet naar het verkeer kijken want het is chaos! De straten vol met auto’s, bussen en taxi’s en af en toe een dappere fietser die zich in het verkeer durft te wagen. Verder wordt je omringd door hoge flatgebouwen en is het centrum volledig in blokken ingedeeld, waardoor ik het op een of andere manier juist voor elkaar krijg hierin volledig te verdwalen! Gelukkig bieden veel mensen hier spontaan hun hulp aan als ze een buitenlander verloren om zich heen zien kijken!

Mijn appartement zit 20 minuten reizen van hartje centrum. Het is een mooi appartementje op de 12de verdieping, waardoor ik uitkijk over een oerwoud van flatgebouwen en ’s avonds over een zee van lichtjes. Ik moet alleen nog wel wennen aan alle geluiden: de hond van de buren die onmiddelijk begint te blaffen op het moment dat je de lift in of uit stapt, een ‘alarm’ dat afgaat zodra de deur van de lift te lang open staat (ik had steeds het gevoel dat het brandalarm of zoiets dan afging), toeterende auto’s die je wekken, loeiende sirenes die 6 verschillende geluiden weten te produceren en op dit moment de wind die door het huis heen waait en klapperende deuren veroorzaakt (zielig alleen in een spookflat :P). Maar gelukkig went dit allemaal snel. Mijn huisgenootje is Argentijnse en tot nu toe bevalt het me heel goed samen met haar. Gezellig, spontaan en in staat mij overal heen mee te slepen, nooit verkeerd. Ze spreekt alleen heel snel spaans met Argentijns accent waar ik nog wel heel erg aan moet wennen. Maar ik merk dat het me nu al stukken beter afgaat dan aan het begin. Maar een spaanse cursus zou niet verkeerd zijn.

Maar goed, de spullen bij haar gedropt, hotelletje gezocht, gegeten en lekker vroeg gaan slapen aangezien we de volgende ochtend door zouden vliegen om aan onze drie weken lange reis in het Noorden van Argentinie te beginnen.

Als eerste Iguazu watervallen waar we drie dagen lang hebben kunnen kijken naar water dat met immense kracht en grote hoeveelheden naar beneden stort. Vergezeld met mooi weer ontstonden de mooiste regenbogen. Elke dag zagen we de watervallen vanuit een andere hoek en elke keer zag het er weer anders en mooier uit! Verder veel groen, veel dierengeluiden, de meest mooie gekleurde vlinders en vogels met nadruk op toekans!! Ik vond het gewoon een paradijs! Aanrader voor iedereen!

Vervolgens hebben we ons aan de busreizen gewaagd. Aangezien Argentinie groot is, kan je je ook wel voorstellen dat de afstanden ook groot zijn. Een busreis van 10 uur of meer is hier dan dus ook heel normaal. Een uurtje reizen voor Argentijnen hier is voor ons alsof je bij de buren op visite gaat... Dus wij, aangepast als we zijn :P, met de bus doorgereisd naar het westen, wel onderweg nog een stuk Argentijnse geschiedenis bewondert bij de Jesuit ruines. Na een ellenlange reis in een nachtbus naar Salta vervolgens een auto gehuurd om op ons eigen gemak de omgeving te verkennen. Na dagen water gezien te hebben, waren we na 18 uur busreizen in een ijzig koud en winderig woestijnlandschap vol cactussen terecht gekomen. Vreemd is het wel hoe je van het ene landschap in het andere rolt. In eerste instantie naar het noorden afgereisd om daar de zoutmeren en de bekende ‘vallei van de 7 kleuren’ te bewonderen. Bergen rijk aan metalen zagen er groen, rood, geel en blauw uit. Wel heel bijzonder om te zien. Vervolgens onze ronde afgemaakt in het Zuiden van Salta waar je weer een totaal ander woestijnlandschap aantrof met bergen in de meest mooie vormen, grote kloven, wijdse hoogtevlaktes met vicuñas (lama-familie). Bijzonder om 7 dagen in woestijnlandschap te rijden en toch zoveel verschillende dingen te zien!

Maar nu dus weer terug in Buenos Aires en er zit alweer bijna een week op. Veel van het ziekenhuis heb ik nog niet gezien, aangezien ik sinds terugkomst kamp met een ontstoken teen die mij ervan weerhoudt te lopen. Wat begon met een simpele blaar heeft zich weten uit te breiden tot een volledig opgezwollen voorvoet, zeer pijnlijke teen en weinig slaap. Na een bezoek bij de ‘emergencia’ en een nader onderzoek door mijn begeleider, zit ik nu thuis met antibiotica en antischimmel zalfjes voor baby’s!:) Na zorgvuldige behandelingen door mijn zus, die gelukkig afgelopen dagen wel aanwezig was, zijn mams en zus met een gerust hart vandaag naar huis vertrokken wetende dat het weer de goede kant op lijkt te gaan.

Na een slechte start zal ik volgende week dus echt beginnen op de poli van de kindergeneeskunde! Ik kan jullie nu al hele verhalen schrijven over mijn ziekenhuiservaringen, maar aangezien deze mail al lang genoeg is zal ik jullie de volgende keer met die verhalen verblijden!!

Voor geinteresseerden heb ik trouwens hierbij ook het adres en telefoonnummer van het appartement:

Don Bosco 3849
Piso 12 Dpto D (CP 1206)
Ciudad Autonoma de Buenos Aires
Argentina
0054-11-49839560

Heel veel liefs en groeten
Maritza

PS de foto's zijn hier te vinden http://picasaweb.google.nl/maritza.beekman/Argentinie02