Latin-Lovers

Argentijnen en de liefde. Je zou zeggen dat het romantische leven in dit land geen tekorten kent: poetische liefdesverklaringen, het gevoel onmisbaar te zijn, innig knuffelen in het park (of eigenlijk overal waar het maar mogelijk is), niet te vergeten de passievolle Tango en natuurlijk hun appetijtelijke uiterlijk. Niet gek dus dat menige dames zich laten verleiden door deze romantici, een gemis in eigen land... Zo dus ook Camille, mijn huisgenote.

Afgelopen jaar heeft ze tijdens een vakantiereis door Zuid-Amerika drie Argentijnen leren kennen. Een reis van haar dromen en met één van hen heeft ze het hele jaar lang contact gehouden via het onmisbare internet van tegenwoordig. Ze had de meest romatische conversaties, hij deed beloftes en liefdesverklaringen, maar éénmaal aangekomen in Argentinie wilde hij niks meer van haar weten. (Klinkt dit soms bekend in de oren??...)
Dagelijks bespreekt ze met mij haar onbegrip voor haar situatie: hoe kan het nou, ik snap Argentijnse mannen niet, hij had me van alles beloofd... Voorzichtig probeer ik haar wijs te maken dat ze in Latijns-Amerika is en dat dat nou eenmaal cultuur is hier. Aangezien dit niet werkt proberen we bij Virginia na te gaan wat de Argentijnse gedachtengang is wat betreft de liefde. Ze vertelt ons dat jongeren hier over het algemeen de ‘sex,drugs and rock and roll’-spirit naleven. Veel plezier en vrijheid tot ongeveer je 30e, en veel ervaring maakt je nou eenmaal een goede sex-partner. En hier zijn buitenlandse meiden nou eenmaal ideaal voor; ze gaan toch weg en komen (als het goed is) niet meer terug...
Los daarvan is het vrij onmogelijk je vriendinnetje mee naar huis te nemen, ook hier speelt de katholieke religie een belangrijke rol. Dus vooral flink los gaan, zonder dat je ouders het weten en zonder de verantwoordelijkheden te hoeven dragen voor hun daden. Helaas zie ik wekelijks de gevolgen hiervan in het ziekenhuis...

Afgelopen vrijdag zijn we eens flink uit geweest. Uiteindelijk om 4 uur ’s nachts bij één van haar ‘vrienden’ thuis beland. Omringd door 5 Argentijnse mannen en gefrustreerd door het feit dat ze maar niks van haar andere vriend hoorde, sloeg ze direct toe op vriend numero 2. Vervolgens gingen we met z’n allen uit. (Ja hier begint het nachtleven pas echt in de nacht). Met z’n zessen in de auto en een dronken stuurman gingen we op pad, stomgenoeg was ik niet eens bang. Misschien dat ik al gewend raak aan de toch al chaotische verkeerstijl in dit land? Gelukkig kwamen we heel aan en 5 minuten later traden we een geweldige discotheek binnen, geweldig om helemaal in los te gaan! Maar helaas, op dit uur van de avond was iedereen al stomdronken en het enige wat van belang was was de liefde... Camille zat in een hoekje te zoenen en binnen de kortste tijd hing er een Argentijn om mijn nek, of ik niet eens een lekkere Argentijn wilde uitproberen: ‘zo’n mooie en jonge meid moet toch genieten van het leven...’ Beledigd na mijn afwijzing waarschuwde hij alle mannen met wie ik praatte: ‘esta con novio (heeft vriend)’. Gezellig dus, want niemand was meer in mij geïnteresseerd zodra ze wisten dat ik een vriend had...
Maar goed, de problematische situatie is nu vergroot door het feit dat vrienden van vriend numero 1 haar heeft zien zoenen met vriend numero 2... Zo’n grote stad en toch kent iedereen elkaar! En als de ego van de Latino-man eenmaal geschaad is dan komt er ineens een heel ander karaktereigenschap naar boven drijven: het machisme

Ben ik even blij dat ik mijn Argentijn al gevonden heb!:D

Liefs Maritza