Een beetje van alles en nog wat...

Voordat ik de nachtbus neem, die mij naar een paradijs met krokodillen moet brengen, dacht ik jullie nog snel te verblijden met wat foto’s en een kort illustrerend verhaaltje:

1) Mar del Plata: Twee dagen op z’n Argentijns op vakantie!
Op een zekere maandag werd ik uigenodigd om met Virginia en haar ouders mee te gaan naar Mar del Plata, de badplaats van Argentinie. Nu nog lente met frisse dagen, dus prima vertoeven zonder alle drukte van Argentijnse toeristen. Ondanks de werkdagen kon ik hier geen nee op zeggen. Dus ik de volgende morgen, in stromende regen (yeeeh...ik ga naar het strand!) de bus naar het huis van haar ouders gepakt en zowaar stond de familie mij bij het tankstation op te wachten. Vervolgens stond mij een reis te wachten in een klein autootje waarin ik amper normaal kon zitten... Terwijl Virginia en haar moeder zaten te bekvechten over het feit dat ze toch de grote auto hadden moeten meenemen, stelde haar vader me gerust: ‘Maritza, tis niet zo ver weg, maar 4 uurtjes rijden...’ En inderdaad, 4 uur later stapte ik krakkemikkig de auto uit. Onwijze oma dat ik ben! ’s Middags lekker met Virginia over het strand gedwarreld, (foto,foto, foto...), om even later weer bij haar ouders in de auto te stappen (yeehh..auch!) voor een sight-seeing- autotour met zondaagse snelheden op een zeer drukke autoweg! Verder lekker zingen, onverwachte geografische vragen beantwoorden en uren discussieren over waar en wat er gegeten moet worden. Ja, twas mooi en gezellig!

2) Zonnebrillenfeest!
Een stelletje buitenlandse vrienden van Virginia geven maandelijks een feest. Ennuh.. soms zeggen foto’s meer dan woorden!

3) Buenos Aires!
Verder gaat mijn leven hier ook vrolijk verder. Ik heb sinds vorige week weer volledig het vertrouwen mijn stage hier goed af te ronden. Toen ik met mijn begeleider ging praten om het een en ander te bespreken, werd mij verteld dat men tevreden was en ik goed werkte (haha, wat een giller!). Dus nu ben ik hard op zoek naar een goede patient die ik kan beschrijven in mijn klinische les en dan zal het moeten lukken!! Verder zetten mijn vrije middagen voort, die vrolijk gevuld worden met bezoekjes aan de stad, etentjes en siestas. Wat een leven... Toch vreemd hoe moe ik ondanks alles blijf. De continue concentraties die nodig zijn om het spaans te begrijpen en te spreken en de weinige slaapuurtjes zullen hier wel een oorzaak van zijn. Maar zoals Virginia mij gisteren vertelde, maakt de drukte, stress en chaos in deze stad elke Argentijn moe. ‘Het leven verloopt hier zo hectisch en gehaast dat na verloop van tijd elke Argentijn gek in z’n hoofd wordt...’

Verder hierbij de foto’s:

http://picasaweb.google.com/maritza.beekman/BeetjeVanAlles#

Heel veel liefs,
Maritza