Laatste weekje…
Door: Maritza
01 December 2008 | Argentinië, Buenos Aires
Toch vreemd hoe de tijd zo voorbij vliegt. Zo zat je je thuis nog te verheugen op een verre reis die je gaat maken, kijk je op tegen een lange periode zonder Arjan en voor je het weet is het nog maar een weekje en dan komt hij alweer! Aan de ene kant kan ik niet langer wachten totdat hij komt, maar aan de andere kant is het toch een vreemd gevoel dat ik alweer aan het laatste deel van mijn reis begin.
Vandaag vertrekt mijn Zwitserse huisgenootje alweer. Ze vertrekt met een dubbel gevoel: zwaar teleurgesteld in de mannen, volledig klaar om de ‘boludos’ achter zich te laten, maar bedroefd om weer haar reguliere, bekende leventje te beginnen.
Met haar had ik het over dromen, dromen om voor lange tijd naar het buitenland te gaan. Ook zij heeft een passie voor reizen en naarmate ze vaker in het buitenland komt heeft ze steeds meer de neiging om ook daadwerkelijk in het buitenland te gaan wonen. De gastvrijheid, culturen, warmte, zon, tropische regenbuien, straatleven, vruchten, muziek, natuur en in sommige landen de mooiste stranden... Ook mij trekt dit erg aan en elke keer is het dit wat mij na 2 maanden Nederland weer doet verlangen naar het buitenland te gaan. Maar aan de andere kant begin ik steeds meer te twijfelen. Het is zo makkelijk om te zeggen dat het hier allemaal zo veel mooier is. Al het gemis in eigen land kan je hier vinden, maar aan de andere kant realiseer ik me steeds meer hoeveel Nederland me te bieden heeft. Voor een korte periode is het geweldig om in het buitenland te zijn, andere culturen te leren kennen en vooral veel van jezelf te leren. Maar als ik toch eerlijk bij mezelf na ga dan weet ik nog niet zo zeker of ik in zo’n omgeving zou kunnen werken en wonen. Een werkomgeving waarin je goed opgewassen moet zijn tegen de culturele en economische verschillen, waarin frustraties snel oplopen. Een woonomgeving waarin jij altijd de buitenlander zal zijn, hoe lang je er ook woont en hoe goed je de taal ook kent. Een woonomgeving waarin je makkelijk mensen leert kennen met wie je het goed kan vinden, maar waarin het net zo moeilijk is als in Nederland echte vrienden te maken.
Ik vraag me gewoon af hoe lang het duurt voordat het land waarin je gaat wonen ook gewoon wordt en je Nederland gaat missen, je vrienden, je famillie, een lekker boterhammetje met kaas, chocoladevla, cultuur... Het is een uitdaging er zo op uit te trekken naar het buitenland, maar misschien is het wel net zo’n uitdaging om de uitdaging in Nederland te zoeken.
Maar ja, op zich zal ik daar pas achter komen als ik het doe.
Liefs Maritza
Paar fotos op: http://picasaweb.google.com/maritza.beekman/LaatsteWeekje#
Vandaag vertrekt mijn Zwitserse huisgenootje alweer. Ze vertrekt met een dubbel gevoel: zwaar teleurgesteld in de mannen, volledig klaar om de ‘boludos’ achter zich te laten, maar bedroefd om weer haar reguliere, bekende leventje te beginnen.
Met haar had ik het over dromen, dromen om voor lange tijd naar het buitenland te gaan. Ook zij heeft een passie voor reizen en naarmate ze vaker in het buitenland komt heeft ze steeds meer de neiging om ook daadwerkelijk in het buitenland te gaan wonen. De gastvrijheid, culturen, warmte, zon, tropische regenbuien, straatleven, vruchten, muziek, natuur en in sommige landen de mooiste stranden... Ook mij trekt dit erg aan en elke keer is het dit wat mij na 2 maanden Nederland weer doet verlangen naar het buitenland te gaan. Maar aan de andere kant begin ik steeds meer te twijfelen. Het is zo makkelijk om te zeggen dat het hier allemaal zo veel mooier is. Al het gemis in eigen land kan je hier vinden, maar aan de andere kant realiseer ik me steeds meer hoeveel Nederland me te bieden heeft. Voor een korte periode is het geweldig om in het buitenland te zijn, andere culturen te leren kennen en vooral veel van jezelf te leren. Maar als ik toch eerlijk bij mezelf na ga dan weet ik nog niet zo zeker of ik in zo’n omgeving zou kunnen werken en wonen. Een werkomgeving waarin je goed opgewassen moet zijn tegen de culturele en economische verschillen, waarin frustraties snel oplopen. Een woonomgeving waarin jij altijd de buitenlander zal zijn, hoe lang je er ook woont en hoe goed je de taal ook kent. Een woonomgeving waarin je makkelijk mensen leert kennen met wie je het goed kan vinden, maar waarin het net zo moeilijk is als in Nederland echte vrienden te maken.
Ik vraag me gewoon af hoe lang het duurt voordat het land waarin je gaat wonen ook gewoon wordt en je Nederland gaat missen, je vrienden, je famillie, een lekker boterhammetje met kaas, chocoladevla, cultuur... Het is een uitdaging er zo op uit te trekken naar het buitenland, maar misschien is het wel net zo’n uitdaging om de uitdaging in Nederland te zoeken.
Maar ja, op zich zal ik daar pas achter komen als ik het doe.
Liefs Maritza
Paar fotos op: http://picasaweb.google.com/maritza.beekman/LaatsteWeekje#
-
01 December 2008 - 16:06
Douwetje:
Toch lekker dat je kan blijven dromen over landen waar je op dat moment niet bent. Wanneer is u weer in Hollanda. Paar graden kouder dan in Argentinie. Fijne sinterklaas en tot het volgend berichtje.
douwe -
01 December 2008 - 21:37
Hinke:
Ha Maritz!
Dat gaat inderdaad heel snel zeg.. Moest pas nog aan onze pieterpadjes denken. Dat duurt nog wel ff dacht ik, maar je bent dus alweer snel in ons, toch ook wel fijne, kleine landje?
Ik denk eigenlijk dat het ontspannen, andere leven wat een ver land aantrekkelijk maakt, vooral aantrekkelijk is omdat je onbewust wel weet dat het niet jóu land is. De frustraties en verschillen zie je toch door een andere bril dan wanneer je er voor het eggie zou wonen.
En hoe lang zou er voor nodig zijn om erachter te komen of het zou kunnen wennen? Ik denk heel erg lang, of misschien zelfs helemaal niet. De westerse bril, alle conventies die erin gebakken zitten, raak je niet zomaar kwijt, dat zal denk ik altijd wel parten blijven spelen.. hmm, blijft gek dat afkomst en cultuur toch zo definitief is dan.
Geniet in ieder geval nog even van je verre, iets bekender geraakte, oord! En tot in het nieuwe jaar..
Groetjes uit Groningen!
Hinke -
08 December 2008 - 15:29
Miranda:
Erg, erg waar.. -
16 December 2008 - 11:26
Geek:
hi meis,
t land aan het verkennen met je lief? niet vergeten verhalen te blijven schrijven, dat hebben wij nodig in deze donkere Hollandsche dagen voor de kerst!!
dikke kus -
12 Februari 2009 - 17:13
Eline Van Der Veer:
Hoi Maritza,
Via zoeken via de waarbenjijnu site kwam ik op jouw profiel terecht. Ik ben Eline van der Veer,
vierdejaars geneeskundestudent in Rotterdam en wil heel graag voor mijn keuze-onderzoek naar Buenos Aires. Nu vroeg ik mij af of jij misschien contacten voor mij hebt in het ziekenhuis waarbij ik onderzoek kan doen? Of anders misschien tips hoe ik in contact kan komen met artsen in Buenos Aires?
Alvast heel erg bedankt!
Groetjes Eline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
