Avontuur in Mendoza!

Gisteren terug gekomen van een geweldig week in Mendoza! Gezien de omstandigheden vond ik dat het wel mogelijk was een weekje er tussen uit te knijpen. Mendoza stond op mijn verlanglijstje maar was toch echt niet in een weekend te doen, dus dan maar zo! Que Vida!

Opnieuw alleen pakte ik een nachtbus, dit keer een 12 uur lange rit naar Mendoza, een stad in het Westen van Argentinië. Ik werd door een wat knorrige taxi ergens in de stad afgezet waar mijn hotel niet was. Handig. Uiteindelijk met alle tassen nog een half uur door de stad lopen zeulen om mijn hostel te vinden, geen man die me aanbood mijn tas te dragen...tsss!
Maar hierdoor wel meteen een mooie indruk van de stad gekregen. Het was zondag, dus geen kip op straat en geen winkels open! Wel even wennen na Buenos Aires! Maar zo mooi groen, mooie parkjes, zo’n frisse lucht en natuurlijk mooie bergen op de achtergrond! Het beviel me meteen!

Eenmaal geïnstalleerd in het hostel, heb ik me laten informeren over alle toeristische activiteiten. En op aanraden van een Australiër stond ik 5 uur later op een berg vlak bij Mendoza: Parapente! Ik heb het altijd al willen doen en aangezien het hier spotgoedkoop is kon ik het niet laten! Maar ik stond wel enorm te trillen op mijn benen terwijl mijn medevlieger, genaamd Pancho, de vlieger gereed maakte. Pancho was er klaar voor en gaf mij de belangrijkste instructies: ‘ Maritza, je moet blijven rennen totdat je in de lucht bent, dat is erg belangrijk!’ Met angstige ogen keek ik naar de 4 meter grond die ik voor me zag...waar moet ik dan heen rennen?? Uiteindelijk hing ik na 2 stappen al in de lucht, wat een geweldig gevoel!! Mijn maag moest in eerste instantie wel wennen, maar nadat ik wat gekalmeerd was kon ik 40 minuten lang genieten van het uitzicht. Ik voelde me net een vogel! Uiteindelijk zelf ook nog wat aan de touwtjes mogen trekken wat best moeilijk is. Zodra ik de vlieger vol enthousiasme bestuurde begon alles meteen te wapperen en te wiebelen. De touwen dus maar weer snel terug gegeven aan Pancho. Hij dacht dat ik wel wat behoefte had aan avontuur en voor ik het wist maakten we U-bochten en spoedrondjes in de lucht. Hij lachen, ik bleek. Gelukkig niet lang daarna met een rustige landing weer veilig op de grond!
’s Avonds mijn eerste dag met mijn Australische hostel-maat en een glaasje wijn afgesloten. Hij zei dat ik er erg vrolijk en voldaan uit zag, das toch leuk om te horen!

De volgende dag ben ik op een fietsje over de wijnvelden gecrosst. Onderweg een Engels koppel tegengekomen en met hun flink wat verschillende wijntjes geproeft. Geen idee, misschien dat mijn smaakpupillen wat aangedaan zijn, maar ik proefde toch echt geen verschil! Maar ach, het was gezellig!
Bij terugkomst werd ik uitgenodigd om met de Australiër, de hostel-eigenaar en zijn vrouw mee uit eten te gaan, als afscheidsetentje voor de Australiër die daar maanden gezeten heeft. Na 20 minuten rijden kwamen we aan bij een afgelegen restaurantje, het beste restaurant van Mendoza volgens de eigenaar! En dat was het ook zeker, heerlijk gegeten en vooral veel gelachen!

De volgende ochtend wederom alleen op stap gegaan. Na een 4 uur lange busreis door een geweldige vallei en langs mooie bergen kwam ik aan bij Parque Aconcagua. Aconcagua is de hoogste berg buiten de Himalaya met een hoogte van 6962 meter! Helaas werden er nog geen trekkings rondom deze berg georganiseerd. Uiteindelijk heb ik een dagwandeling gemaakt, waarbij je ook al mooie uizichten op deze top had. Ik heb flink gebruik gemaakt van de zelfontspanner functie op mijn camera en mijn lange armen, de grootste lol met mezelf, hopende dat niemand me bezig zag!
Op de terugweg kreeg ik een lift aangeboden van twee oude dames en een jongeman die toevallig ook naar Mendoza gingen. Terwijl één van de dames luidkeels meezong op de muziek van Mercedes Sosa, de ander ruzie maakte over de luidheid van de muziek, de ander daarop zenuwachtig een cigaret ging roken en foto’s maakte terwijl het gaspedaal nog volop ingetrapt werd, probeerde ik maar rustig naar buiten te kijken. Eenmaal veilig thuis, met twee andere Hollandse meiden pizza en wijn op het terras van het hostel gegeten. Opnieuw een geslaagde dag.

De volgende dag besloot ik het wat rustiger aan te doen en ben ik samen met één van de Hollandse meiden (Elsbeth) naar de thermaal baden vertrokken. Heerlijk de hele dag een beetje gebadderd en gelezen. Lekker niks doen.
Goed uitgerust om de volgende twee dagen de bergen in te trekken, dit keer georganiseerd. De eerste dag meteen 1100 meter omhoog geklommen en weer afgedaald. Hijgen was het wel, aangezien ik nog niet gewend was aan een hoogte van 3600 meter. Opnieuw vroeg ik me af waarom ik het in godsnaam zo leuk vind mezelf werkelijk de longen uit het lijf te lopen, maar eenmaal terug in het hostel stond ik alweer te popelen: meer, meer van dit! ’s Avonds bleef ik over met twee Argentijnen (waaronder één psychiater) en de kok in de berghut. Lekker gegeten, gekletst over Argentijnen en genoten van een immense sterrenhemel!
De volgende ochtend met een ander groepje de andere helling beklommen, opnieuw 1000 meter. Maar dit keer ging het me al makkelijker af. Op de top een geweldig uitzicht over en op alle bergtoppen! Voldaan en tevreden kwam ik weer terug in Mendoza.

Alsof het nog niet genoeg was ging ik de volgende dag met Elsbeth mountainbiken. Nadat we eerst wat geschiedenis en cultuur in de omgeving hadden bewonderd, begon de 2 uur durende afdaling. Ik vond het maar eng en de adrenaline gierde door mijn lichaam! Ik had continu het gevoel dat mijn stuur uit mijn handen trilde en als ik met hoge snelheden over de stenen racede leek het net alsof mijn wangen zo hard heen en weer trilden dat ik niks meer zag! Ondanks dat toch een geweldig uitzicht en een geweldige trip! Maar ik weet nog steeds niet of dit nou wel voor mij weggelegd is...

Paar uur later zaten we in de bus naar Buenos Aires. Na een week adrenaline in Mendoza was het weer tijd voor serieuse zaken...

Fotos zijn te bewonderen op:
http://picasaweb.google.com/maritza.beekman/AvontuurInMendoza#

Wel een waarschuwing: heel veel bergen!!

Liefs Maritza